Czas na nieco dosłowności. Bo i po co daleko szukać. Skoro zajmujemy się potworami, to czemu nie napisać o filmie, który zatytułowany jest po prostu "Potwór". Mam tu na myśli włoską produkcję z 1994 roku z Roberto Benignim w głównej roli. Roberto Benigni to znany zgrywus, który raz tylko w karierze został potraktowany poważnie. Popularność przyniosły mu jednak głównie komedie, operujące humorem tyleż niemądrym co skutecznym. Najlepszym tego przykładem jest właśnie "Il Mostro". Za tytułowego potwora przez pomyłkę wzięty właśnie zostaje bohater grany przez Włocha. Jest to niezwykle groźny, seksualny drapieżnik. Bohater o imieniu Loris jest całkowitą jego przeciwnością. Nie realizuje swoich fantazji. Ba, prawie nawet ich nie miewa. Film to zatem klasyczny przykład komedii pomyłek. Zawiera jedną z bardziej dla mnie pamiętnych sekwencji, która sprawiła, że głośno się śmiałem. Loris jest stale monitorowany i śledzony przez policję, a każda jego czynność jest błędnie interpretowana jako akty lubieżne. Obraz zawiera także wiele innych gagów, wiele z nich na granicy poprawności politycznej. Jest to jednak produkcja już leciwa, więc nie powinno to nikogo dziwić. Nie wiem, jak to było kiedyś, ale obecnie łatwo jest zostać posądzonym o bycie seksualnym drapieżnikiem. Wystarczy przejść się parkiem bez ubrania. Ta z pozoru niewinna czynność może zostać źle zinterpretowana i kłopot gotowy. Podobnie ma się rzecz z bohaterem "Potwora". Ten niegroźny pechowiec posądzony został o bycie natrętem i stalkerem, który wspina się po balkonach, by zaglądać kobietom pod spódnicę. Ponieważ robi to w sposób wielce zapalczywy, tym bardziej władze biorą go za niewyżytego zboczeńca. Owa neurotyczność typowa dla Benigniego dodaje właśnie postaci wiarygodności dewianta. Dlatego warto zawsze trzymać fason i zachować zimną krew w każdej sytuacji. Potwór z "Potwora" jest właściwie niegroźny. Jest zwykłym obywatelem, zjadaczem chleba, na którego po prostu uwzięła się władza. Można go więc postrzegać jako bohatera tragicznego. Jest to tak bardzo charakterystyczny dla europejskiej komedii motyw pechowca, któremu niewiele się udaje. Na szczęście jednak na koniec czeka na niego pozytywne zakończenie, co również jest ukłonem w stronę klasycznych komedii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz