Pokój na świecie. O tym wszyscy od lat marzą, w wielu dziełach popkultury. Jest on stawiany na piedestale, jako najdoskonalsza forma dobra. To do niego powinniśmy wspólnymi siłami dążyć na czele z super bohaterami. Za niego ludzie walczyli i ginęli. Dnia 21 września obchodzimy światowy dzień pokoju i warto sobie przy tej okazji uświadomić, jak wielką jest on ściemą. To znaczy ten pokój. Bo tak naprawdę nikomu na nim nie zależy i nie jest on na rękę grupom trzymającym władzę. Jest to ciężki temat dlatego trudno sobie strzępić na niego ryja. Ja proponuję potraktować temat dosłownie, a mianowicie polecić film o prawdziwym pokoju. Czyli pomieszczeniu w domu. W takim właśnie pokoju przetrzymywana była bohaterka obrazu "Pokój" z 2015 roku. Jak nakazuje stara amerykańska tradycja, została ona porwana za młodu i więziona do czasu uzyskania dorosłości. Po drodze zaszła ze swym kidnaperem w ciążę. Po latach wykorzystała ten fakt do ucieczki. To właśnie Bogu ducha winny synek był stanie wymknąć się spod kontroli oprawcy i wezwać pomoc. "Pokój" to dzieło doprawdy poruszające. Budzi wiele emocji, ale przede wszystkim gniew na całą sytuację. Takie ograniczenie wolności to bowiem jedno z bardziej podłych przestępstw. Siła produkcji tkwi w prostocie. Nie ma tu zbytniego dramatyzowania, a jest quasi dokumentalny zapis sytuacji. Wydarzenia są ukazane w sposób płynny i jednocześnie trzymający w napięciu. Spore brawa należą się tutaj odtwórcy roli chłopca, który mimo bardzo młodego wieku wykazał się sporą naturalnością oraz autentycznością. Tytułowy "pokój" potrafi być prawdziwym więzieniem i co ciekawe często dzieje się tak na życzenie własne pewnych jednostek. Znam to poniekąd z autopsji. Osoby te boją się wychodzić na dwór, najchętniej siedziałyby w czterech ścianach, bo tylko tam czują się bezpiecznie. Więc człowieku nie skazuj się na izolację i jak to mawiał miś Uszatek, wyjdź do ludzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz