Filmy na każdą okazję - Dzień Dziecka

Dzieci kochają nieskrępowaną przemoc, wygłupy, niszczyć nowe rzeczy, sprawdzać cierpliwość dorosłych, eksperymentować z używkami i bardzo lubią irytować opiekunów. Czas spędzony na intensywnej destrukcji z rodzicami może być znacznie lepszym prezentem niż drogi narkotyk. Dlatego na okazję Dnia Dziecka chciałbym podsunąć jeden pomysł na seans filmowy z dziećmi w roli głównej. Propozycja ta pochodzi z czasów głębokiego średniowiecza, podobnie, jak i święto krnąbrnych dzieci. A filmem tym jest hiszpańska produkcja z 1976 roku o wymownym tytule "Czy zabiłbyś dziecko?". Film opowiada o pewnym małżeństwie, które same ma dwójkę dzieci, a trzecie w drodze. Spędzają oni wakacje nad morzem. Ich celem jest pewna odosobniona wyspa. Gdy docierają na miejsce, zastają tam tylko dzieci. Wszyscy dorośli gdzieś zniknęli. Z czasem okazuje się, że dzieciom coś się stało i z dnia na dzień zmieniły się w mordercze istoty, polujące na "starych". Para bohaterów musi uciekać z wyspy, aby jednak to zrobić, musi poradzić sobie z napastnikami. Ma jednak opory, ponieważ są to dzieci. Powstaje zatem tytułowe pytanie, czy zabiłbyś dziecko? Obraz w reżyserii Chicho Serradora jest nader ceniony przez miłośników obskurnych filmów grozy. Produkcja jest z jednej strony rasowym horrorem o charakterystycznej atmosferze, a z drugiej próbuje stawiać jakąś tezę. Mianowicie taką, że to dzieci właśnie zawsze najwięcej obrywają, gdy dorośli toczą swoje wojny. Początkowa czarno-biała sekwencja potrafi naprawdę zrobić wrażenie swoimi szokującymi ujęciami. Dzieci na wyspie postanowiły jakby wziąć sprawy w swoje ręce i odwrócić role, samemu wchodząc w buty oprawców. Są one bezwzględne, ale zachowują przy tym pozory niewinności, śmiejąc się podczas dokonywania mordów. Zabijanie i bezczeszczenie zwłok jest dla nich kolejną zabawą. Ja od dawna wiem, że dzieci są w istocie pozbawionymi skrupułów i emocji potworami. Wiele razy doświadczyłem tego na własnej skórze. Znam też przejawy tego z relacji innych. Nie przypadkiem grupy terrorystyczne wykorzystują najmłodszych jako swoich bojowników. Na postawione zatem w tytule pytanie każdy odpowie sobie sam, chociaż na szczęście sytuacja taka jaką przedstawił Serrador, jest dla większości z nas stricte teoretyczna.